حس حضور تو در ذهنم
جهانم را بهشتے
میڪند رویایے ؛
تورا در آغوشم ڪشاندم
عاشقانه بوسیدمت
دستهایت را دور ڪمرم انداختے
دگمههای پیراهنت را باز ڪردم
تو را تا اوج خواستن بردم ؛
دوستت دارمهایم را در گوشتت زمزمه کردم ،
حس حضور تو در اندامم
لمس دستانت
شیرین ترین لرزه را
بر وجودم موج میزند ..!!
شوخی ڪه
نیست...!!
اصلاً مگر مے شود ..؟؟
بگذار دیوانه ات ڪنم ؛
از لاله ے گوش تا شریان ِ
گردنت...
من عاشقم ؛
عاشق بوے پیرهنت...
ﻋﺸﻖ . . . . "
ﺭﻗﺼﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺳﺎﺯ ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ !
ﯾﮏ ﺭﻗﺺ ﺩﻭ ﻧﻔﺮﻩ ﺍﺳﺖ
ﮔﺎﻫﯽ . . . .
ﮔﺎﻣﯽ . . ﺑﻪ ﻋﻘﺐ
ﮔﺎﻫﯽ . . .
ﮔﺎﻣﯽ . . ﺑﻪ ﺟﻠﻮ
ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻗﺼﯽ ﻭ
ﯾﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﻗﺼﺎﻧﯽ
ﻋﺸﻖ ﻧﯿﺴﺖ !
ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻫﯽ ﺳﺖ ..
ﻭ ﺍﮔﺮ " ﺍﻭ " ﺑﺰﻧﺪ ﻭ " ﺗﻮ "
ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺎﺯ ﺍﻭ ﺑﺮﻗﺼﯽ
ﺩﻟﻘﮑﯽ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺘﯽ ..
ﺭﻗﺼﯽ . . ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻫﻢ
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ . . ﺑﺎ ﻫﻢ . . ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻢ
ﺭﺍﺳﺘﯽ ....
ﺭﻗﺺ ﺩﻭ ﻧﻔﺮﻩ ﯼ " ﻋﺸﻖ " ﺑﻠﺪﯼ ؟
سوڪَند به بوسهام،
ڪه بر مُنحنیِ شانهات شِڪُفت!
هر جا باران نمیبارید،
تو را آرزو ڪردم...
سوڪَند به ڪَرماے دستم،
ڪه روےِ دستِ خوش عطرت ریخت،
هر جا سخن از عشق نبود،
تو را خواستم...
سوڪَند به لرزش پِلڪت وقتِ بوسه
ڪه از جنسِ بارانے و وطنِ عشق،
جیبِ پیراهنِ سبزِ توست!
سوڪَند به لبخندت،
"ما"
خطِ آخرِ همان شعریم
ڪه خدا وقتِ نوشتنِ داستانِ عشق
زیر لب نجوا میڪرد...
بخوان،
بخوان مرا ڪه شعرخوانیِ تو
دل از چلچلهها نیز میبَرَد!
نگاهم
بر
پیڪره خوش تراشت
دزدانه مے لغزد
انار لبانت
از دور مرا به سوے خود مے خواند
تا وصل میشوم به تو
لبانم
لبانت را به چالش مے ڪشد
به به !چه طعم جان فزایی
عطر تنت
مومیاییم مے ڪند
دستانت را میبوسم
مے لغزم روے عریانیت
ودوباره
برجاے جاے بدنت
بوسه اے داغ میگذارم
تا دلبستگیم را باور ڪنی
میلغزمُ میلغزمُ میلغزم.....
میبوسمت،
داستان عاشقانه ی ایثار قسمت ۷۲بپرس دوستم داری؟
بگذار بگویم من؟
شما را؟
به جا نمے آورم!
ولی...شما چقدر زیبایید!
به فنجان قهوه اے دعوتتان ڪنم؟
لبخند بزن
بگو با ڪمال میل
بیا دوباره براے اولین بار ببینمت!
در همان دیدار دلت را ببرم
بگذار اولین دوستت دارم را دوباره بگویم!
باز هم عاشقت شوم!
تو یک لبخند ڪه بزنی
من هر صبح آلزایمر میگیرم و تو یک عمر
اولین و آخرین عشقم خواهے بود!
تمناي آغوش وحشي
لذت لمس گناه
وسوزش خيانت بوسه...
تو در ڪجاي احساسم جا مانده اي
از من چه ميخواهي؟
عشق در من لال
هوس در من ڪور
احساس در من ڪر است
با تو از چه بگويم
وقتي ميسوزم از التماس
پيچش پيچک وار تنهايمان
وقتي ديوانه ام ميڪند حس خيسي تنت
در عشق بازيمان.....
تو در ڪجاي احساسم جا مانده اي؟
لمس گناه ميخواهم برگرد!!!
حضرتِ معشوق...
از مردم ایران میترسم / دکتر امید هاشمیتعداد صفحات : 3